Henk is 30 jaar oud. Hij heeft zijn buurman vermoord. Henk was bang dat de buurman hem in zijn macht had. Henk wilde de buurman helemaal niet doden. Maar hij wist zeker dat de buurman in zijn hoofd kon kijken. Hij meende dat de buurman hem dingen kon laten doen die Henk niet wilde doen. Henk wilde daar een eind aan maken.
Henk lijdt aan een stoornis, hij is ziek in zijn denken. Daar kan hij niets aan doen, maar dat maakt hem wel gevaarlijk voor andere mensen. Stel je voor dat Henk bang wordt dat ook die andere mensen zijn gedachten kunnen lezen. Dan kan hij zo nog iemand vermoorden. Aangezien Henk aan een stoornis leidt, acht de rechter hem ontoerekeningsvatbaar. De maatschappij moet worden beveiligd en Henk heeft behandeling nodig voor zijn stoornis. De rechter legt Henk tbs op.
Wil je meer weten over tbs?
Tbs is een afkorting van terbeschikkingstelling met dwangverpleging. Dit is een maatregel die door de rechter wordt opgelegd aan niet (volledig) toerekeningsvatbare mensen. Door hun stoornis zijn zij wel delictgevaarlijk. De maatschappij moet daarom tegen deze mensen beschermd worden. Daarom worden zij in een tbs-kliniek opgenomen voor behandeling. De tbs kan naast een gevangenisstraf worden opgelegd. Als ze ook tot een gevangenisstraf zijn veroordeeld, zitten ze eerst hun straf uit en gaan ze daarna naar een tbs-kliniek. Daar worden ze behandeld voor hun stoornis. Een tbs-kliniek wordt ook wel een forensisch psychiatrisch centrum genoemd.
Sommige mensen hebben een heel vreemde manier van denken. Hierdoor kunnen ze anderen mensen iets ergs aandoen. Deze mensen lijden aan een stoornis. Ze moeten leren hoe ze met die stoornis moeten omgaan. Een stoornis gaat niet over. Mensen die eraan lijden, kunnen vaak wel leren hoe ze geen gevaar meer zijn voor anderen.
Als iemand door zijn stoornis een misdaad begaat, bijvoorbeeld een moord, dan kan hij deze misdaad niet bij zijn (volledige) verstand hebben gepleegd. Dit noemen we ontoerekeningsvatbaar. Bij volledige ontoerekeningsvatbaarheid kan je stellen dat de stoornis heeft “gemaakt” dat iemand het delict heeft gepleegd.
In een tbs-kliniek leert iemand met zijn geestelijke stoornis om te gaan. Dat heet behandeling. Na twee jaar wil de rechter de tbs’er weer zien. Als de rechter vindt dat hij door de behandeling niet meer delictgevaarlijk is, mag hij de kliniek verlaten. Als de rechter vindt dat hij daar nog niet klaar voor is, moet hij in een tbs-kliniek verder gaan met zijn behandeling.
Bekijk ook dit filmpje
Hoe ziet een dag in een tbs-kliniek eruit?
01-05-20192:56mp4110,1 MB
DownloadMijn naam is Iwan en we lopen hier niet in een tuincentrum maar in een forensisch psychiatrisch centrum, oftewel een tbs-kliniek.
Al het personeel, hier werkzaam, werkt in burger.
Behalve de beveiliging, die is geïnformeerd.
De behandeling is er op gericht te voorkomen dat de patiënt weer een ernstig strafbaar feit pleegt en om hem op een veilige en verantwoordelijke manier terug te laten keren in de maatschappij.
Nou, hier zijn we op een woonafdeling.
Achter mij zie je de socio-therapie de patiënten ondersteunen bij allerlei dagelijkse activiteiten.
We hebben een zithoekje.
Hier verblijven 11 patiënten, zowel mannen als vrouwen.
We hebben een keuken Hier maken de patiënten hun maaltijden klaar
Hier komen we bij een kamer.
In de tbs-kliniek mag de patiënt zijn bezoek gewoon op kamer ontvangen.
Op de kamer mag gerookt worden en natuurlijk hebben we een toilet en een douche.
Om half 4 's middags gaan ze weer op kamer, tot kwart over 7 's ochtends.
Dat is bedoeld voor de nachtrust.
Overdag volgen de patiënten een dagprogramma.
Onder andere volgen ze onderwijs en dat doen ze hier, waar ze onder meer de vakken Nederlands, Engels, rekenen, wiskunde en computervaardigheden volgen.
De patiënten volgen ook groepstherapie‘n.
Op basis van een behandelplanbespreking wordt een aantal programma's geïnitiëerd.
En dat vindt plaats onder begeleiding van een therapeut.
Dit is de houtwerkplaats. Hier doen patiënten werkervaring op en er worden de meest mooie dingen gemaakt.
We zijn nu op de re-socialisatieafdeling. Hier is de begeleiding gericht op het werken naar meer verantwoordelijkheden.
Ze hebben weer beschikking tot hun eigen mobiele telefoon
Ze gaan hier vandaan naar hun werk, dagbesteding,sport en andere activiteiten.
Uiteindelijk is alles er op gericht de patiënt terug te laten keren in de maatschappij.
