Meekijken met Ginny op de Extra Zorg Voorziening

Verhalen uit de praktijk

Met veel enthousiasme werk ik in PI Grave als PIW'er op de afdeling Extra Zorgvoorziening (EZV).  Ik krijg vaak de vraag wat voor mensen er bij mij op de afdeling zitten. En waarom zij extra zorg nodig hebben. In deze blog geef ik je een inkijkje.

Ginny
Beeld: ©DJI

Gedetineerde Sander

Sander is een bijzonder persoon. Hij is een man van eind 30 en heeft al een aantal keren bij ons in detentie gezeten. We kennen hem al aardig. Hij heeft door fors drugsgebruik een NAH (Niet Aangeboren Hersenafwijking) gekregen met de nodige bijkomende problematiek. Zijn gezondheid gaat hierdoor alleen maar achteruit. Hij heeft dagelijks vrij intensieve begeleiding nodig. Als hij praat gaat het erg langzaam en is het voor onbekenden zelfs onverstaanbaar.

Wij kunnen het inmiddels redelijk ‘lezen’ als hij iets wil vertellen en je ziet aan hem dat hij het waardeert dat we voor hem klaar staan. Als hij zich níet duidelijk kan maken, barst hij in lachen uit of als hij er gefrustreerd van wordt, uit het zich in een huilbui of woede-uitbarsting. Een fatsoenlijk mentorgesprek valt dan ook niet te voeren met hem, omdat dat simpelweg niet in zijn vermogen ligt.

De andere gedetineerden laten hem in zijn waarde en nodigen hem uit voor een bak koffie tijdens de recreatie. Dat de helft van de koffie vervolgens over zijn kleding gaat, tja, dat weten we. We vinden het belangrijk dat hij meedoet. Die kleding wassen we wel weer.

Sander schrijft zich iedere week in voor het bezoekmoment en zegt dan tegen ons met een grote glimlach: “Zus komt!” Het is dan zo sneu om te zien dat het tegenovergestelde waar is. Hij komt teleurgesteld terug vanuit de wachtruimte, haalt zijn schouders op en zegt dan met de tranen in zijn ogen: "Komen niet..."

Tuurlijk doet dat iets met je. Als je dat menselijke gevoel niet hebt of als je je niet in kan leven in een ander, dan heb je niet het juiste beroep gekozen.

De EZV in het algemeen

De EZV is dus een afdeling voor kwetsbare gedetineerden die niet kunnen functioneren in het reguliere regime. Bijvoorbeeld omdat ze lichamelijke en/ of geestelijke problemen hebben, of bescherming nodig hebben vanwege het delict waarvan ze worden verdacht. We hebben 30 eenpersoons cellen beschikbaar en één grotere cel waar iemand kan verblijven die bijvoorbeeld rolstoel gebonden is.

Speciale cellen

Ook hebben wij twee luwtecellen (een aangepaste, veilige cel) met camera in de cel. In die cellen plaatsen we mensen die bijvoorbeeld suïcidale uitspraken doen. Wanneer iemand in een psychose zit kan zijn gedrag onvoorspelbaar zijn. Om de veiligheid te waarborgen van de gedetineerde zelf, het personeel en medegedetineerden, kan iemand in een luwtecel geplaatst worden. Vertoont de gedetineerde ongewenst, onacceptabel of gevaarlijk gedrag, dan kan overgegaan worden tot een plaatsing in de isoleercel. Het inzetten van een ordemaatregel als deze gaat altijd in overleg met het afdelingshoofd/ -personeel, psycholoog, medische dienst en directie.

Een vaste structuur

Het dagprogramma van de EZV kent een vaste structuur om orde en duidelijkheid te scheppen in de chaos die gedetineerden kunnen ervaren. Deze veilige omgeving biedt bovendien meer mogelijkheden voor observatie waarmee een goede diagnose kan worden gesteld. Er wordt in overleg met de psycholoog en de medische dienst een bejegeningsadvies opgemaakt. Hoe ga je met deze persoon om? Wat zijn de aandachtspunten? Weigert de gedetineerde behandeling of vormt hij een te groot beveiligingsrisico? Dan is een PPC (Penitentiair Psychiatrisch Centrum) de aangewezen plaats.

Zie ook