Een kijkje in de keuken van De Hartelborgt
Verhalen uit de praktijk
Max is normaal gesproken werkzaam als pedagogisch medewerker binnen de Nijmeegse Hunnerberg, maar heeft onlangs een kijkje mogen nemen in de keuken van De Hartelborgt in Spijkenisse. Vanwege een corona-uitbraak onder medewerkers daar, was hij gevraagd om mee te draaien in het ambulante team. Daar hoefde Max niet lang over na te denken!
Vertel eens Max, hoe ben je bij de RJJI terecht gekomen?
“Ik ben 12,5 jaar geleden eerst begonnen bij Defensie. Na een aantal jaar ben ik bij de RJJI aan de slag gegaan, eerst in de beveiliging en twee jaar geleden heb ik de keuze gemaakt om op de groep te gaan werken. Ik ben gelijktijdig begonnen aan de HBO-opleiding Social Work, waar ik nu bezig ben met mijn tweede jaar. Tot nu toe heb ik nog geen spijt gehad van die keuze, ik heb het enorm naar mijn zin op de groep en leer elke dag nieuwe dingen!”
Goed om te horen! En toen kreeg je een aantal weken geleden ineens een telefoontje vanuit het IBT-team?
“Klopt. Ik ben ook lid van het RJJI brede IBT-team (Intern Bijstandsteam). Normaal gesproken komt het IBT-team alleen in actie wanneer een situatie of incident ontstaat met een verhoogd veiligheidsrisico en medewerkers er niet meer in slagen deze met de gebruikelijke middelen beheersbaar te houden. Ieder lid is aan het begin van de coronaperiode gevraagd of hij of zij mee zou willen draaien in een ambulant team, mocht het ooit om wat voor reden dan ook zover komen. Dat team is dus vóórdat de corona-uitbraak plaatsvond in De Hartelborgt al opgezet en voorbereid. We hebben toen allerlei filmpjes en instructies gekregen met wat het draaien in zo’n ambulant team inhield. Eind mei werd dat werkelijkheid en kreeg ik inderdaad een telefoontje met de mededeling dat er in Spijkenisse een ambulant team nodig was en kreeg ik wederom de vraag of ik nog steeds bereid was om daar te ondersteunen. Ik heb meteen toegezegd en twee dagen later mocht ik al aan de slag.”
Dat was vast even wennen. Hoe verliepen die eerste dagen?Dat was vast even wennen. Hoe verliepen die eerste dagen?
“Dat was het zeker, het is toch weer een hele nieuwe en onbekende omgeving waarin je terechtkomt. Gelukkig werden we daar heel goed opgevangen door collega’s, dat scheelde al een hoop. Er vond vrijwel meteen een briefing plaats met het voltallige ambulante team waarin we goed zijn geïnformeerd, verwachtingen naar elkaar werden uitgesproken en er ruimte was om vragen stellen. Vervolgens kregen we een rondleiding en begon het echte werk.”
En was dat te vergelijken met jouw werkzaamheden binnen De Hunnerberg?
“Nee, totaal niet! Het team bestond uit 3 medewerkers van Den Hey-Acker, 3 van De Hunnerberg, 4 van De Hartelborgt zelf en twee jongens van de beveiliging. Omdat de collega’s uit Nijmegen en Breda de inrichting in Spijkenisse nog niet (goed genoeg) kende, werden we gekoppeld aan een collega die de inrichting wél kende. Elk team had een eigen portofoon waar snel mee gecommuniceerd kon worden. Eigenlijk moet je het zo zien; de vaste medewerkers op de groep kwamen aan het begin van hun dienst de inrichting binnen, volgden de hygiënemaatregelen op en gingen direct door naar hun afdeling. Daar bleven ze de hele dienst en het ambulante team ondersteunde van buitenaf. Onze werkzaamheden bestonden voornamelijk uit post ophalen, vuilnis ophalen en wegbrengen, in actie komen tijdens alarmsituaties, jongeren laten luchten en jongeren ophalen die naar transport moeten en we begeleidden de jongeren tijdens het “telehoren” omdat zij vanwege corona niet fysiek naar de zitting mochten. In het begin was dat wel wennen omdat het zo hectisch was. Maar na 2 à 3 dagen kwam er steeds meer structuur in en werden er schema’s gemaakt, zo wist iedereen wat er wanneer moest gebeuren en wanneer wij verwacht werden op de verschillende afdelingen.”
Dan maakte je zeker ook lange dagen, was dat niet vermoeiend?
“Absoluut, het waren lange diensten die we fulltime moesten draaien. Ik woon zelf in Doetinchem en heb toen de keuze gemaakt om elke dag op en neer te rijden richting Spijkenisse. Dat hakt er op een bepaald inderdaad moment behoorlijk in. Daar tegenover stond wel een hele leuke, interessante en vooral ook unieke periode. We hadden een heel tof team dat goed samenwerkte, goed werd aangestuurd en op z’n tijd hebben we ook veel lol gemaakt. Tel daarbij op dat we dus erg goed zijn opgevangen door de collega’s daar en dan vergeet je soms die korte nachtjes.”
Dus jou mogen ze een volgende keer weer bellen?
“Haha, ik zou het zeker nog een keer willen doen hoor. Het is leuk om andere mensen te leren kennen en je netwerk uit te breiden. Daarnaast krijg je een nieuwe kijk op hoe ze in een andere inrichting te werk gaan en die punten kan ik dan weer meenemen richting De Hunnerberg. En andersom heb ik natuurlijk met een frisse blik wat feedback kunnen geven aan De Hartelborgt. Zo worden beide inrichtingen er uiteindelijk beter van, we zijn tenslotte 1 RJJI. Dus, ja; ik zou het zeker de volgende keer weer willen doen, maar dan het liefst in Den Hey-Acker, dan heb ik ze alle drie gehad!”